De kerkers gevonden..

Lizzy keek hem aan. "Ik kan wel even lopen" zei ze zacht en hoestte nog eens. Ze kreeg even weinig adem en haalde diep adem. Ze kneep even haar ogen dicht en keek naar de wonden. Ze keek dan naar Kenshin en hoopte zo dat hij een uitweg vond want ze hield het neit lang meer vol.

Rustig liep er een pop naar de kerkers, aangezien ze opzoek was geweest naar haar speeltje. Even snoof ze diep, en ze deed dan gewoon een deur open. Verbaasd keek ze in het rond, maargoed ze hoorde dan ook enkele stemmen in de verte. "Hmm, wat zijn die domme geesten nu weer aan het doen." Zei ze dan ook nors, waarna ze met snellere passen in hun richting liep. Even later kwam ze aan bij de plek, en ze zag dan haar speeltje staan met een ander mens. Toch had ze een doek om haar lichaam, ja het was dat zelfde doek dat ze op de zolder ook aan had. Kalm liep ze naar hun toe, en ze keek beide even aan. "Problemen?" Vroeg ze dan kalm, voor velen misschien te kalm maargoed dat interesseerde haar niet echt. Even keek ze in het rond, waarna ze dan beide gewoon bij de arm greep. "Niet zeuren allebei en gewoon meekomen." Waren de enige woorden die ze dan zei, en ze zag dan enkele geesten naar haar kijken. "Voor zover ik weet zijn jullie te dom geesten, ik heb al eens gezegd dat jullie hem met rust moeten laten of er ging wat zwaaien." Zei ze droog maar kil tegen de geesten, en deze keken haar dan aan. Algauw liep ze met hen naar een uitgang, en ze rolde heel even met de ogen.

Lizzy keek op en zag iets maar zag té wazig. Ze voelde hoe iets haar arm greep en ze moest wel meelopen. Ze verloor ook elke minuut veel te veel bloed. Ze hoestte even en zakte opeens voor de uitgang door haar knieën. Ze kneep haar ogen dicht en ademde onregelmatig.

Kenshin glimlachtte even flauwtjes om haar reactie en hij wou dan lopen, maar iets hield hem tegen. Namelijk de stem van iemand die bij hen was gekomen. Kenshin keek droog naar diegene. ''Ik neem aan dat je kan zien dat we problemen hebben.'' Antwoorde Kenshin geirriteerd. Dit was zeker niet iemand van de groepen, dus wie was dit dan. Plots werd hij bij de arm vast gegrepen en mee gesleurd. Kenshin liep moeizaam met haar mee en toen ze bij de uitgang kwamen rukte hij zijn arm los. Hij had haar stem al snel herkent. ''Jij.. Jij bent dat figuur die me vast hield op de zolder.'' Snauwde Kenshin tegen haar en hij keek dan ook kwaad richting haar. Hij voelde dan weer een steek door zijn rug gaan en hij kneep zijn ogen dicht. Hij ging tegen een muur aan staan en hij keek vervolgens weer kwaad richting haar.

Liluth keek beide aan als ze bij de uitgang kwamen, en ze gromde dan ook fel naar een geest. Dan keek ze kort naar haar speeltje, waarna ze dan even moest grijnzen. Vooral als hij weer kwaad werd, en ook had ze nog tegen een geest gezegd hem met rust te laten. Hij was van haar, en dat zou ze dan ook laten merken aan de anderen. "Hmm...ben je daar wel zeker van? En jij was degene die dom was om in de zolder te kruipen, daarbij moet je blij zijn dat ik je niet had laten vallen door dat gat dat je gemaakt hebt." Zei Liluth dan droogjes tegen hem, en ze rekte zich heel even uit. "Wat ik ben gaat je niets aan, maar nu zou ik als ik jou was dat meisje hier recht helpen en meekomen zonder nog maar één keer te zeuren. Wil je haar dood dan moet je maar zo kwaad blijven, aangezien jullie nog niet dood mogen." Zei ze dan nors tegen hem, en ze rolde heel even met haar ogen. Ze hurkte zich neer bij het meisje, en ze kon zo de angst opmerken van haar. "Kom dan gaan we je wonden verzorgen." Zei ze vriendelijk tegen het meisje, en ze reikte dan haar hand uit naar haar.

Lizzy hoestte hevig en keek naar het meisje. Ze slikte en angst stond in haar ogen. Ze kroop iets achteruit maar stopte wegens de hevige pijn. Ze hoorde wat ze zei en pakte voorzichtig haar hand. Ze stond op en kneep pijnlijk haar ogen dicht. Ze hield haar hand op de grootste wonde en zuchtte diep. Ze keek dan stil naar de twee.

Kenshin keek kwaad richting haar. ''Je had me niet hoeven helpen, en wist ik veel dat er een monster zoals jij op de zolder woonde.'' Snauwde hij dan naar haar. Hij keek dan naar Lizzy en hij snoof een keer. ''Ik had haar gezegt me niet te volgen toen ik de martelkamer in ging, ze heeft het zelf gedaan.'' Mompelde Kenshin daarna alsof hij er niets omgaf dat Lizzy daar zo lag. Hij draaide zich dan ook om en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Weer ging er een steek door zijn rug en enkele wonden scheurde open. Toch was Kenshin te koppig om ook maar iets te laten merken van de pijn die hij had. ''Trouwens dat je het even weet, ik wil niet eens weten van wat of wie je bent.'' Zei hij toen kil tegen Liluth waarna hij voor kort naar Lizzy keek.

Lizzy hoorde de woorden en keek op. "Dat is neit waar!" riep ze kwaad. "Een wind duwde me naar binnen, sorry hoor!" riep ze dan en keek hem aan. "Fijn" siste ze en duwde de pop opzij. Ze legde haar hand op de wonde en liep naar buiten. Ze zuchtte diep en ging tegen een muur staan.

Liluth glimlachte even naar het meisje, en ze hielp haar dan overeind. Haar ogen gingen kort naar de jongen, maar dan hield ze even haar aandacht op het meisje. "Rustig maar ik bijt niet ofzo." Zei ze dan rustig tegen haar, en ze sloot heel even kort de ogen. "Voor alle duidelijkheid jongeman, als zij angst heeft dan is het logisch dat ze je volgt. Maargoed dan blijf je maar hier, en zal ik haar wel zelf verzorgen." Zei ze dan nijdig tegen hem, en ze keek beide even aan. Daarna zuchte ze even diep, en ze rolde kort met haar ogen. "Wat een onvriendelijk iemand ben je zeg." Zei ze dan nors tegen de jongen, en ze keek dan het meisje na. Alweer slaakte ze een diepe zucht, waarna ze dan naar buiten ging. "Je moet echt die wonde laten nakijken meid." Zei ze rustig tegen het meisje, en ze keek haar dan ook rustig aan.

Kenshin slikte bij de woorden van Lizzy en ook door die woorden van Liluth dat hij een onvriendelijk iemand was. ''Dat klopt, dat ben ik..'' Mompelde hij met een emotieloze stem en hij deed de kap van de mantel over zijn hoofd. Daardoor viel er een schaduw over zijn ogen. ''Maar het is niet mijn schuld dat ik zo ben..'' Vervolgde hij daarna en hij keek weer voor zich uit. Wonden of niet, hij ging hier weg. Door dit moest hij teveel aan zijn verleden denken en dat wilde hij juist verkomen. Hij stapte dan weg terwijl hij onder tussen aan Lizzy dacht. ''Im sorry Lizzy..'' Mompelde hij zacht. Hij liep door een lange gang en uiteindelijk verdween hij om een hoek.

[Topic uit]

Lizzy keek Kenshin na en zuchtte diep. Ze beet op haar lip en keek dan naar de pop. "Ik zie wel" zei ze zuchtend en liep wat verder. Ze hield haar hand op de wonde en liep weg. Ze wilde nu echt even alleen zijn. Haar gedachten stonden af en toe bij Kenshin..