Maybe here

Sorax liep met zijn tas rond en had een noteblok en pen vast. Hij keek rond en kwam bij een deur. "Zou dit het zijn..." mompelde hij en deed de deur langzaam open. Hij draaide de klink naar beneden en liep naar binnen. Hij knikte. "Zeker..." zei hij en liep naar binnen. Hij ging met zijn vingers de kaften van de eerste plank langs. Hij keek rond. Hij keek rond en zijn blik bleef hangen op een boek. Hij haalde het er uit en klapte het open. Hij glimlachte. "Zou dit het zijn...?" zei hij en las over een paar regels. Zijn blik verstarde. "Niet dus..." zei hij en stopte het boek terug.

Een pik zwarte wolf duwde met zijn enorme lijf de deur zachtjes los. Hij kraakte of piepte niet dit keer, Lost was een geur gevolgd, een menselijke geur. Zijn tanden blonken in het vage licht van de gang lampen. Hij was nu in de Bibliotheek, het was hier stoffig en oud, een prima plek voor Lost om te slapen. Zijn gele ogen keken rond, hij zag een jongen, ongeveer zeventien jaar door de boeken bladeren en tegen zichzelf praten. Dat intreseerde Lost wel, mensen. Die had hij lang niet gezien in het kasteel. Hij bromde iets en zijn nagels tikte op de stenen vloer toen hij een stukje naar voren liep. Hij rolde met zijn ogen en liep zo naar de tweede kast met boeken, hij staarde omhoog, gele kaften, rode kaften en nog veel meer kleuren boeken keken hem aan. Hij keek toen naar de jongen, en ging rustig zitten.

Sorax keek op toen hij de deur zag bewegen. De zwarte wolf trok zijn aandacht licht. Hij keek naar de boeken en zocht verder alsof de wolf er even niet meer was. Na een paar minuten was hij het zoeken zacht en keek rond. Hij liep verder en kwam weer langs de wolf. De gele ogen van lost deden hem geen angst aan noch het uiterlijk. "Wolven...Meest interesanten dieren op aarde.." zei hij tegen zichzelf en liep naar een tafel en ging er even aan zitten. Hij haalde een flesje drinken uit zijn tas en dronk er wat van. Hij haalde een paar boterhammen met ham en kaas uit zijn tas en legde deze voor zich. Het was voor hem tijd om te eten. Hij keek even naar de wolf en glimlachte. Hij haalde van zijn boterham de ham af en liet de kaas er op zitten. Hij liep naar de wolf. "Ik weet niet of je het lekker zal vinden maar ik kan niet hier alleen eten zonder dat jij ook iets krijgt..." zei hij kalm en legde het ham voor de wolf neer.

Lost keek naar de ham die hij kreeg, was dat mens gek geworden ofzo? Lost snoof en keek niet naar de ham, eten van vreemde aannemen vondt hij zwak. Maar toch, de lucht van de ham trok zijn aandacht, hij keek ernaar en zuchtte. Eerst rook Lost eraan, gewoon normale vlees geur. Hij keek eerst naar Sorax en toen weer naarde ham, snel at hij het op. Het kon Lost even niks schelen. Hij had al dagen niet gejaagd of wat dan ook, dus de ham ging er wel in. Hij staarde toen vaagjes naar Sorax, waarom had hij hem ham gegeven? Waarom was hij niet bang, of probeerde hij hem te doden? Lost stond op en keek naar Sorax, hij was een van de eerste mensen die hij had ontmoet die hem niet aanviel of wat dan ook. Lost liep richting de tafel en toen richting een boekenkast die vederop stond. Hij wist misschien wel wat voor boek hij zocht. Hij zag een dik boek ergens achterin op een standaard. Die zocht Sorax vast! Hij ging op zijn achterpoten staan en trok het boek eraf, hij hield het aan de rug vast en nam het mee naar de tafel, daar legde hij het neer. Dit was het boek over geesten en wat er in het kasteel leefde.

Sorax nam een slok van zijn drinken toen hij weer aan tafel zat en nam een hap van zijn brood. Hij zuchtte even. Onderzoek plegen was lastig. Maar dat betekende nog niet dat hij het op zou geven. Hij keek even naar zijn blokje. Hij had niet veel er op geschreven. Alleen een paar locaties van de valkuilen. Hij keek op toen er ineens een boek op de tafel werd gelegd en keek naar de wolf die het had neergelegd. Hij pakte het boek vast en keek er in. Er verscheen een glundering in zijn ogen. Hij keek naar de wolf en aaide hem als dank over zijn hoofd. "Dank je...dit kan ik gebruiken..." zei hij al wist hij niet of de wolf hem begreep. Hij nam nog een hap en ging met zijn ogen even langs de regels.