Where am i?

Kenshin was weg gegaan van het kasteel, hij was nog steeds kwaad op dat meisje of vrouw of wat ze ook maar was. Toen hij stil stond merkte hij dat hij niet buiten bij de begeleiders was. Had hij dan een verkeerde poort genomen? Waren er dan deuren daar die precies hetzelfde leken? Blijkbaar wel want Kenshin was nu niet op de plek van waar de begeleiders stonden. Nee hij stond nu voor een groot meer dat nogal een vreemde kleur had, het was zo donker. Alsof het een groot donker gat was. Plots begon de pijn in zijn rug weer erger te worden en Kenshin zakte door zijn benen. Hij beet op zijn kiezen en hij kneep zijn ogen dicht. Hij voelde met een hand aan zijn rug en toen hij die hand bekeek zag hij bloed. De wonden waren weer open. Eigenlijk vroeg hij zich af of ze ooit wel dicht waren gegaan, nou dat moest haast wel anders was hij hier nooit gekomen.

Sakura liep door het kasteel heen en ze was aan de achterkant gekomen en ze stond voor een grote deur. Ze keek omhoog en snoof en duwdde de deur maar open en ze geeuwde even. Ze liep door naar buiten en keek rond en het was hier nogal donker en grauw. "wat is het saai hier" zei ze rustig "waarom zijn we hier eigenlijk heen gegaan" zei ze verveeld. Ze zuchtte maar weer en ze keek voor haar en liep door en zag een groot zwart meer voor haar neus. Ze keek er naar en trok een wenkbrauw op en zoiets had ze nog nooit gezien. "wat is dit voor een plek???" mompelde ze en opeens zag ze een jongen op zijn knieën en ze zag dat hij bloedde en schrok even. Ze rendde naar hem toe "gaat het wel???" vroeg ze zacht en ze keek hem aan.

Kenshin slikte een keer. Waarom was hij eigenlijk weg gegaan? Oja omdat dat irritante wezen er ook was. Zij die ene persoon of wat het ook was maakte hem wel zo kwaad. Zijn ogen werden toen groot, hij had Lizzy bij haar achter gelaten! Naja daar was nu niets meer aan te doen. Hij had de kracht niet om te lopen en als hij niet snel iets aan die wonden deed dan zou hij dat nooit meer kunnen. Plots hoorde hij een stem en zijn blik schoot opzij. Een meisje was bij hem gekomen en vroeg of het met hem ging. ''Niet bepaald..'' Antwoorde hij maar. Hij deed de kap van zijn mantel dan af zodat zijn hoofd en gezicht helemaal zichtbaar waren. Nu pas herkende hij het meisje, het was Sakura. Hij had haar wel eens gezien. Kenshin was erg weinig onder de mensen maar hij wist zowat van iedereen hoe ze heette. ''Sakura, wat doe jij hier? Moet je niet bij je groep zijn ofzo?'' Vroeg Kenshin droog aan haar.

Sakura ging weer recht staan en ze keek naar zijn rug en ze zag dat hij zijn kap af deed en ze herkendde de jongen. Het was Kenshin die altijd zo afwezig was van de andere en ze hoordde zijn woorden. "wat is er gebeurd???" en ze keek weer naar z'n rug en dat zag er niet goed uit. Ze hoordde daarna zijn vraag en haar blik flitste weer naar zijn gezicht. "ooo rondlopen en ik heb geen zin om als een hondje achter iedereen aan te lopen" zei ze rustig en ze keek even over het meer heen.

Kenshin zijn ogen vernauwde toen hij haar antwoorde hoorde op zijn vraag. Hij had niet geantwoord op haar vraag omdat hij er nu geen zin in had om het erover te hebben. ''Dat is wel het slechtste besluit dat je ooit hebt kunnen nemen, geloof me dit kasteel is niet zo normaal als jullie allemaal denken. Mijn rug is het bewijs.'' Zei Kenshin scherp tegen haar en zijn ogen werden toen weer even groot. Een steek schoot door zijn rug en hij spuugte wat bloed waarna hij zich op zijn zij liet vallen. Hij bleef dan ook liggen en hij kneep zijn ogen dicht. Die ondragelijke pijn.. Het leek maar niet weg te gaan.

Sakura keek naar hem en ze merktte dat hij niet antwoordde op haar vraag ach ja hij was zoiezo een stil type. Ze keek even naar het water bij het meer "daar moet je niet in gaan zwemmen" mompelde ze zacht tegen haar zelf en ze hoordde toen wat Kenshin zei en haar ogen schoten naar hem. "hoezo???" en ze keek om haar heen en ze moest toegeven dat het er niet echt normaal uit zag maar goed. Ze keek weer naar Kenshin en schrok toen hij bloed uit hoestte en op zijn zij viel. Ze knieldde bij hem neer "Kenshin we moeten zorgen dat je naar een ziekenhuis gaat" zei ze een beetje in paniek.

Kenshin beet op zijn kiezen en hij schokte een paar keer met zijn lichaam. Weer antwoorde hij niet op haar 'hoezo?' en dat ze bij hem neer knielde ontging hem ook zo wat. Plots hoorde hij dan haar stem vlakbij zich en hij slikte een keer. ''Waar wil je hier een ziekenhuis vinden? Bovendien, het lijkt me beter als we eerst bij de begeleiders komen.'' Zei hij met wat tegenzin. Hij schokte dan weer met zijn lichaam en hij plantte zijn vingers van een van zijn handen in losse grond. Hij kon dit niet lang meer vol houden, en al wou hij niet graag geholpen worden door de begeleiders, het moest nu wel. Nu kon hij niet koppig zijn en alles alleen doen. Want nee nu was hij juist diegene die niets meer kon doen.

Sakura keek naar hem en reageerdde niet op zijn woorden hoe hij ook reageerdde. Ze nam een poging om hem over haar schouder te tillen wat na een tijdje luktte. "ik heb je binnen no-time bij de begeleiders dat beloof ik" zei ze wat moeizaam. En ze hield hem vast en het boeidde hem niet of ie niet wou geholpen worden en ze liep zo snel als ze kan naar de deur aan de achterkant van het kasteel.

Kenshin keek verbaasd op toen hij opgetild werd. Het was een wonder dat hij ineens over de schouder van Sakura hing. Hij keek dan even opzij naar haar en hij zuchtte diep. ''Je bent apart..'' Zei hij met een zucht en hij sloot daarna zijn ogen. Hij kon maar beter wat rust houden nu, hij had geluk dat Sakura was gekomen en hem hielp. Als zij niet was weg gelopen bij de groepen dan lag hij daar nu dood te gaan. Ineens schoot er hem iets te binnen. Hoe moest hij dit uitleggen aan de begeleiders? Moest hij zeggen dat hij ergens af was gevallen? Nee dan kreeg je niet zulke wonden. Fijn, en Sakura wist ook niet wat er allemaal was gebeurd. Natuurlijk kon hij het wel zeggen maar de kans dat ze hem geloofde was klein, héél klein.

Sakura was bij de deur en trok hem open en hield Kenshin nog steeds vast en ze hoordde zijn woorden. Ze keek weer voor haar en grinnikte "bedankt" zei ze droog. En ze liep stevig door en ze stoptte voor een grote deur en ze trok hem open en ze liep er door heen. Ze keek even rond en dacht even na waar ookal weer de inkomsthal was en ze liep rustig door. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Kenshin en zag dat hij zijn ogen gesloten had. Daarna keek ze weer voor haar en liep ze zo snel mogelijk door.

Kenshin keek even met half geopende ogen droog naar haar bij het horen van haar antwoord. Vatte ze het nou op als een compliment? Eigenlijk wist hij zelf niet echt waarom hij die woorden had gezegt maar waarschijnlijk moest hij het gewoon even kwijt. Kenshin sloot daarna zijn ogen. Hij hoopte dat ze er snel waren, want dit was gewoon teveel voor hem. ''Niemand gaat me geloven als ik ze vertel wat er is gebeurd, ik heb een smoes nodig.'' Mompelde Kenshin al was het wel hoorbaar voor Sakura en hij zuchtte dan eens diep.

Sakura liep rustig door en zag de deur naar de inkomsthal en herkendde het weer. Ze glimlachtte opgelucht en ze hoordde toen Kenshin's woorden en ze keek hem vragend aan. Ze keek weer voor en begon na te denken "misschien kunnen we zeggen dat je uit een raam bent gevallen buiten op een afgebroken boom.... daar bij het meer staan er veel" zei ze rustig en ze opendde de deur en keek even rond.

Kenshin hield zijn ogen gesloten en luisterde naar haar voorstel. ''Hm dat kan, maar dan nog, daar krijg je niet zulke diepe sneén van. Je kunt zo zien dat het mes steken zijn.'' Mompelde Kenshin als antwoord. Hij nam dan wat kracht in zijn lichaam en hij liet zich van de schouder van Sakura af gaan. Hij bleef dan in de deur opening staan tegen de deur. ''Ik kan niet naar ze toe.'' Zei Kenshin toen tegen haar en hij keek voor kort naar haar waarna hij zijn blik voor zich uit richtte.