sitting on a chair......

Konan zat rustig en levenloos op een stoel. Haar armen hingen naar beneden en haar hoofd hing scheef en ze leek net echt en ze was zo groot als een mens. Ook had ze een hart maar dat wist niemand en dat geloof je ook niet zo snel dat een pop een hart heeft. Ze zat nog steeds doodstil op een stoel en het was donker in de woonkamer. Ze knipperde met haar ogen en ze was wakker en ze geeuwde en keek om haar heen. Er was niemand om de stuipen op het lijf te jagen en het was er ook nogal saai en ze verveelde zich ook nog is. Ja wat moet je anders doen als pop dan in een dood saaie stoel zitten in een dood saaie woonkamer in een dood saai kasteel. Ze zuchtte diep en ze leunde op de leuning van de stoel en legde haar hoofd op haar hand en ze hoordde een deur open gaan en ze hield zich meteen slap en levenloos.

Een jong meisje liep de woonkamer binnen. Ze deed het licht aan en keek rond. "Wauw" zei ze zacht en liep naar binnen. Ze keek naar de tv en ging langs de open haard met haar vinger. Ze draaide even rond en zag toen de pop. "Een pop!" riep ze vrolijk en liep ernaartoe. "Wat ben jij groot" zei ze met een glimlach. Ze probeerde haar op te pakken maar ze was best zwaar omdat ze zo groot als een mens was. Een Kobie was klein en jong. "Oeff" zei ze en zette Konan wat rechter. "Je bent echt mooi" zei ze zacht en glimlachtte.

Konan zat rustig op de stoel met haar ogen open dus ze kon gewoon alles zien wat er gebeurde. Ze zag een blond meisje binnen lopen en ze schatte haar 13 of 14 maar zijzelf had geen leeftijd ze was wel denk 100 jaar oud ofzo maar ze was in goede staat want ze kon natuurlijk gewoon bewegen. Ze zag het meisje het licht aan doen en haar ogen schoten even dicht maar deed ze zo snel mogelijk weer open. Ze zag haar dichterbij komen en voeldde dat ze opgetild werd. Ze zuchtte even en roldde met haar ogen en keek het meisje aan. "laat me alsjeblieft los" zei ze droog en ze duwdde haar weg.

Kobie hoorde wat de pop zei en schrok. Ze liet haar los en deinsde achteruit. "Wie wat hoe" vroeg ze geschrokken en keek naar de pop. "Je..je..kan praten" zei ze stamelend en keek de pop aan. Een rilling liep over haar rug en ze keek naar de pop. Dat kon toch niet normaal zijn? Kobie slikte en keek naar de pop terwijl ze bang afwachtte..

Konan keek het meisje droog aan en roldde met haar ogen. "doe normaal" zei ze emotieloos en ze stond rustig op en was een kop groter dan het meisje wat voor haar stond. "zolang je me niet als een pop behandeld vind ik het goed" en ze keek haar een beetje geïrriteerd aan. Ze liep langs haar naar het raam en keek rustig naar buiten en ging op het vensterbank zitten en ze zuchtte even. "wat komen jullie hier eigenlijk doen????" zei ze rustig.

Kobie keek de pop aan en volgde haar. "Dit was een soort uitstapje van onze begeleiders, omdat het kasteel uniek is ofzo" zei ze stil en keek haar aan. "Het is eng om een pop te zien praten en lopen" zei ze zacht. Ze keek naar Konan en keek kort rond. Af en toe hoorde ze gekraak en dan keek ze snel weer naar de pop.

Konan keek kil naar het meisje toen ze begon over het unieke kasteel. "alleen omdat dat meisje hier woondde??? ze was dood saai om mee te spelen weetje" zei ze rustig "en ik haat roze kleding" zei ze er droog achteraan. Met haar blauwe ogen keek ze nog even het blonde meisje aan. Ze stond op van de vensterbank en deed haar kleding goed en keek even de kamer rond.

Sorax liep met een pen in zijn mond over de gang en las zijn notities over. Niet veel nuttigs was er op te zien. Af en toe een krabbeltje. Hij zuchtte. Hij was nog niet veel te weten gekomen. Hij keek ineens toen hij een gesprek opvatte. Iets met een pop kwam er in voor. Hij liep de woonkamer in en bestudeerde de omgeving. Deed net alsof hij de twee nog niet opgemerkt had. Hij keek even naar de openhaard en ging met zijn vinger over het overblijfselen. Hij vond iets van verbrand papier en haalde het er uit. Hij stopte het terug. Niet wat hij kon gebruiken.

Konan keek nog steeds even naar het meisje en ze geeuwde even. "dit is een groot poppenhuis" zei ze droog en ze keek haar nog even aan. Ze stond weer recht en liep naar een boekenkast en ze keek er naar en paktte er een boek uit. Het was wel een dagboek en ze smeet het weg. Opeens hoordde ze weer de deur en ze keek naar de jongen die binnen kwam en ze roldde met haar ogen. "hoeveel wezens lopen hier wel niet rond" zei ze rustig en ze keek weer naar de dagboeken.

Sorax keek op toen Konan sprak. Hij glimlacht. Hij keek naar haar. "Ik weet het niet. Ik heb er nog niet zo veel gezien..." gaf hij als antwoord. Hij stond op en noteerde wat. Hij glimlachte en liep naar Konan en bekeek haar even. Daarna liep hij naar een andere stuk van de kamer en bekeek de glazen die op de tafel stonden.

Konan hoordde wat de jongen zei en ze keek hem aan en ze zag hem naar haar toe lopen. "jij bent zo'n mens wezen" zei ze droog en ze zag hem naar haar kijken en ze zuchtte even en ze keek weer naar de boeken. Ze zag hem dingen op schrijven in dat boekje en vroeg zich af wat ie ermee deed en ze deed de roos in haar blauwe haar weer goed.

Sorax grinnikte om haar woorden. "Buiten dit kasteel zijn er nog veel meer..." zei hij tegen haar. Hij keek naar de pop. "Maar hoe dan ook..." zei hij en liep terug naar haar. Hij bekeek haar gezicht aandachtig. Zeer gedetailleerde pop die leeft... krabbelde hij op zijn noteblok. Hij ging met zijn vinger langs haar wang en krabbeld opnieuw iets. Hij draaide om en dacht na. Hij keek haar even aan maar draaide daarna weer terug. "Interessant..." mompelde hij.

Konan dacht aan wat hij zei en roldde met haar ogen "leuk" zei ze droog. En ze zag dat hij weer terug kwam en ze legdde haar armen over elkaar. Ze zag hem aandachtig naar haar kijken en trok een vaag gezicht. "kan je het zien...?!?" zei ze droog en ze bleef hem aan kijken. Opeens voeldde ze een vinger langs haar wang gaan en ze zag hem in zijn boekje krabbelen. "ik ben geen object hoor en blijf van me af" zei ze iets geïrriteerd. Ze liep naar de andere kant van de kamer "wat zijn mensen toch raar dacht ze bij zichzelf.

Sorax keek op bij de woorden van Konan. "Ja ik kon het zien." mompelde hij. "Euh....feitelijk gezien ben je fout...je bent wel degelijk een object..dat zijn we allemaal in deze wereld. Maar je wilt alleen niet zo gezien worden..." zei hij met een kalme stem. "Hoe dan ook heb ik de meest vreemde dingen gezien op aarde. Maar levende poppen is nieuw voor me..." zei hij en dacht even na. Opnieuw krabbelde hij wat in zijn boekje en omcirkelde wat. Hij glimlachte en liep naar een schilderij. Hij zag er een jong meisje op staan met een roze jurk. Hij keek even naar Konan. Nee die leek totaal niet op het meisje. Hij keek even naar Kobie, die ook niet. Hij bleef even naar het schilderij kijken en dacht na.

Konan keek naar de jongen en snoof even en ging weer op een stoel zitten. Ze hoordde zijn woorden en roldde met haar ogen "ook goed maar dan hoef je me nog niet zo te bestuderen of wat je ook aan het doen bent" zei ze rustig. Ze keek naar de jongen en hoordde zijn laatste woorden en zuchtte en reageerde er niet op. Ze zag hem naar het schilderij kijken en zag hem even naar het andere meisje kijken en naar haar. "als je wil weten wie ze is.... het is het meisje wat hier woondde en met mij speelde" zei ze rustig.

Sorax hoorde de woorden van Konan en grinnikte. "Geloof me. Alles wat nieuw is onderzoek ik....het is mijn werk..." zei hij en keek even over zijn schouder naar Konan. "Overigens dat laatste. Kun je me daar wat meer over vertellen? Dat meisje..." zei hij en keek naar Konan en draaide zich naar haar toe. Hij keek haar aan en wachtte geduldig op een reactie.

Konan keek hem aan en hoordde zijn woorden en ze snoof en ze keek hem nog even aan. "oke dan" zei ze rustig en ze keek uit het raam en er was niet veel te zien maar ze had toch niks beters te doen en ze keek weer naar de jongen en hoordde zijn woorden en ze stond op. Ze liep naar hem toe en keek even naar het schilderij. "wat wil je precies weten???" en ze keek hem vragend aan en ze geeuwdde even.

Nog voor de woorden van Konan hem had bereikt had hij zijn noteblok in zijn hand en een pen vast. Hij klikte hem open en keek haar aan. Hij had haar vraag half gehoord. "Hmm....wat was de naam van het meisje?" vroeg hij aan haar en keek haar even aan met zijn blauwe ogen.