Wakker in de nacht...Alweer!!

Alweer was Liluth in de volgende nacht wakker geworden, maar toch kon ze ook in de dag wakker worden. Iets wat ze bijna nooit deed, aangezien ze de nacht vele leuker vond. Een grijnsje kwam om haar lippen tevoorschijn, maar dan zou ze die jongen van vorige keer moeten gaan zoeken. Even dacht ze kort na, maar ze bleef gewoon nog op de grond liggen. Wie weet kwam hij weer naar hier, maar ze wist dat het niet zo ging zijn. Weer lag ze er zogezegd stuk bij, hoewel dat maar een illusie was. Die schop dat ze toen gekregen had, voelde ze niet eens omdat ze een pop was. Dan rekte ze zich even uit, en ze had de doek weer om haar hele lichaam gelegd. In de hoop dat haar speeltje of iemand anders hier kwam, zodat ze zich weer eens kon uitleven.

(ALLEEN IK EN SORAX EN NIEMAND ANDERS !!!!!!!!!!)

Sorax liep met lome passen naar boven. Het enige wat hij tot dusver had kunnen maken was een soort plattegrond van het huis. Maar hij had lang niet alle kamers gezien. Toen hij boven kwam tuurde hij de zolder door. Hij pakte een zaklamp en scheen de muren af en de grond voor zich. Niets dat op een valkuil leek. Rustig liep hij verder en ging op een doos zitten. Hij klapte zijn laptop open en begon te typen. dag 1 typte hij en dacht na.

(SORRY!!! was is slaap gevallen nog voor ik had gereageerd...)

Liluth hoorde opeens voetstappen, en ze keek dan ook even op naar wie het zou kunnen zijn. Toen ze dan opeens een jongen zag, en ze merkte dan ook dat het haar speeltje niet was. Toch had ze liever dat het haar speeltje was, maar misschien kon ze hem hier ook als speeltje gebruiken. Even sloot ze haar ogen, en ze grijnsde dan ook even breed. Ze zag dat hij iets deed, en ze ging dan zonder geluid te maken achter hem staan. Ze raakte zijn hals aan, en daarna ging ze dan vluchtig weer op haar plek. Ze lag er weer zo roerloos bij, en haar ogen waren weer wijd open.

Sorax typte geduldig verder wat die dag was gebeurt. Ineens voelde hij een hand bij zijn hals. Het was geen mensen hand daar voelde het iets te glad voor. Hij grijnsde en keek om. Maar in plaats van dat er iemand achter hem stond lag er dezelfde pop die hij had gezien bij zijn binnenkomst. Hij grinnikte. Toch zonder dat het hem gestoord had zette hij iets neer. Hij grijnsde. Opnieuw een levende pop. Tenminste dat verwachtte hij. Hij typte rustig verder maar deze keer had hij een venstertje rechtsboven in. Hij had de cam aangezet en keek er af en toe naar. Hij kon zo zien of iets achter hem stond of niet.

Kalm lag de pop er nog zo bij, en ze had zijn reactie dan ook opgemerkt. Nog heel even bleef ze zo liggen, maar dan na een hele lange tijd verdween ze uit zijn zicht. Ze was ergens anders gegaan, en ze keek dan ook kort door het raampje naar buiten. Ze zat in het donkerste gedeelte nu, en ook het meest engste stuk van de zolder. Nouja voor haar was het een gewoonte om hier te liggen, en ze zwiepte even met haar staart. Ookal was haar staart van plush, toch kon ze deze gewoon bewegen als ze 'levend' was.

Sorax keek nog even om maar merkte dat de pop weg was. Hij pakte zijn camera en ging even de omgeving af. Hij keek op toen hij beweging zag op het scherm. Hij klapte zijn laptop na lange tijd ook dicht. Zijn logboek was af. Hij deed zijn laptop in de tas. Hij liep ongezien haar richting in. Ineens vormde zich een flits. Hij had een foto gemaakt. Hij stopte het in zijn zak en keek naar haar. Zijn blik richtte zich gelijk op de staart. Hij ging er met zijn hand even overheen. "Een bewegende plushe staart..." mompelde hij. Hij ging met zijn hand even over haar been. "Een zeer gedetailleerd figuur.." mompelde hij. Hij keek even naar de kleding. "Een nog gedetailleerder kledij..." mompelde hij. Met zijn handen ging hij even over haar schouder en haar nek. "Een goede anatomie...." mompelde hij. Hij ging met zijn hand even langs het haar van haar. "En een perfect lijkend haar. Hij pakte zijn pen uit zijn borstzak van zijn jack en liep een paar stappen haar richting uit en dacht na. "Hoe zou het komen dat ze dan toch leven?" mompelde hij onduidelijk. Hij keek even om en liep weer naar haar toe. Hij pakte een zaklamp vast en stond even voor haar stil en keek haar doordringend in haar ogen alsof het leek dat daar het antwoord in lag.

Liluth sloot even haar ogen, en ze schrok dan even bij het merken van een flits. Opeens kort daarna voelde ze dat haar staart aangeraakt werd, en ze merkte dan dat die jongen haar been raakte. Verbaasd keek ze naar hem, en ze hield haar hoofd even schuin. Als hij dan steeds begon te spreken over haar, vond ze het wel verbaasder dat hij in haar buurt durfde te komen. Kort sloot ze haar ogen als hij door haar haar ging, en ze voelde dan zijn hand ook nog eens op haar schouders en hals. Ze bleef gewoon staan, maar ze deed nog niets. Dit kon nog voor haar interessant worden, en ze merkte dan dat hij haar doordringend aankeek. "En wie ben jij dat zomaar mij mag aanraken mens?" Zei Liluth dan nijdig tegen hem, en ze keek hem recht in de ogen aan. Toch zou hij ook haar speeltje worden, en ze grijnsde dan ook even breed.

Sorax ging af en toe met zijn ogen haar richting in. Maar schreef ongestoord verder op zijn notitieblokje en noteerde rustig verder. De vraag van haar was hem niet ontgaan. Toch schreef hij verder. Hij schoof ineens zijn pen over de notitieblokje en deed het in de zak van zijn broek. Hij keek haar aan met een glimlach. "Wie ik ben? Hmmm weet ik zelf nog maar half..." zei hij sarcastisch. "Sorry, Ik ben Sorax. Sorax Kairos.." zei hij. "Onderzoeker en Eigenaar van MYTH..." zei hij en keek haar aan. Hij glimlachte licht. Desondanks haar nijdige reactie hield hij zich kalm.

Liluth keek verbaasd naar de jongen, maar dat kon je niet echt merken aan haar. Toch keek ze even naar zijn vreemde boekje, en ze rekte zich heel even kort uit. Daarna hoorde ze zijn woorden, maar ze ging er niet echt op in. Als hij zich dan voorstelde keek ze hem recht in de ogen aan, en ze deed dan enkele stappen dichterbij. "Hmm, Sorax dus hé, nou aparte naam voor een mens maar zeker niet verkeerd." Zei ze dan al grijnzend tegen hem, en ze hoorde dan zijn andere woorden. Algauw sloeg ze haar armen om zijn hals heen, en ze duwde hem dan ook tegen een muur aan.

Sorax keek op bij de woorden van haar en keek haar even in haar ogen. Althans wat je ogen kon noemen want ze bleef een pop. Sorax merkte ineens dat ze dichter bij kwam en een compliment over zijn naam gaf. "Hmm...dank j....." ineens werd hij omarmd en tegen de muur gedrukt. Er was een schaduw over zijn ogen gevallen en hij keek even naar de grond. Hij legde zijn hand vlak onder haar keel en duwde haar weg en liep een eindje van haar vandaan. Hij keek naar de kast die er stond en stond met zijn rug naar haar toe. Hij zei ineens niets meer en zijn houding was ook erg veranderd.

Rustig keek ze hem aan, en ze hoorde dan zijn woorden. Verder deed ze niet eens iets, en ze merkte dan dat ze werd weggeduwd. Dat liet ze dan maar zo, en ze keek even om naar hem. Ze plaatste haar blik dan op zijn rug, en ze begreep er even niets meer van. Algauw stapte ze gewoon weg uit zijn buurt, waarna ze dan ergens in een donker stuk ging zitten. Ze had de doek over haar heen geplaatst, en ze bleef gewoon in een donkere hoek van de zolder zitten met het doek over haar gehele lichaam. Haar hoofd was ook niet meer te zien, en ze sloot dan ook de ogen gewoon.

Sorax keek naar Liluth en zuchtte even. Hij draaide zich om en trok de doek van haar af. Hij legde zijn hand op haar schouder en keek haar aan. "Het ligt niet aan jou. Ik ben in dit geval het probleem..." zei hij met kalme stem tegen haar. Hij omarmde haar even kort en liet haar daarna los en liep naar het raam. Hij keek er uit en zuchtte.

Rustig sloot Liluth haar ogen, en opeens werd de doek van haar afgetrokken. Ze keek verbaasd op, en ze hoorde dan ook zijn woorden. "Denk je dat ik daarom wegliep? Ik had gewoon zin om hier te zitten, aangezien er misschien nog anderen naar hier zouden kunnen komen. Ten eerste ben ik niet zo'n vriendelijk iemand hoor, normaal vang ik mensen voor eigen gebruik, of ik plaats ze in de kerkers samen met de andere poppen en geesten." Zei Liluth dan droog tegen hem, en ze besefte net dat ze teveel had gezegd. Nouja het boeide haar niet echt, en dus grijnsde ze heel even kort. Dan voelde ze zijn omarming, en ze liet het gewoon toe. Niet veel later stond ze ook op, en ze ging naast hem staan. "Weetje mijn ogen zelf zijn met diamanten bewerkt, maar toch hebben ze allemaal bang van me."Zei ze dan tegen hem, en ze nam zijn arm dan ook gewoon vast.

Sorax grinnikte om haar woorden en keek naar het bos. Hij keek naar Liluth en merkte dat ze dichter bij hem kwam. "Waarom doe je dat niet bij mij dan?" zei hij. Hij keek haar even aan. "Waarom zou ik bang zijn voor een levende pop. Als ik al de meest vreemde dingen heb gezien..." zei hij tegen haar en keek daarna weer naar buiten. Hij keek nog even terug toen hij merkte dat ze zijn arm vastnam. Hij keek haar aan en zei niets meer.

Liluth keek droog naar hem als hij dat vroeg, en ze moest er dan even om lachen. "Lieve schat toch, je dacht toch echt niet dat ik je zomaar ging laten gaan? Ofwel soms?" Vroeg ze dan ook aan hem, en ze zei het dan ook een beetje spottend. Inderdaad ze zou hem niet laten gaan, maar dat zou hij dan ook gewoon merken. Kalm liet ze hem na een tijdje los, en ze liep naar het zolderluik toe. Daar plaatste ze iets erg zwaars op, en ze ging er dan ook met gemak op zitten. Haar blik was op hem gericht, en ze bekeek hem dan ook van top tot teen.

Sorax hoorde haar woorden en keek haar vragend aan. "Zou het..." mompelde hij. Hij beet even op zijn onderlip. Hij keek naar wat ze deed en zuchtte. Hij was er dus als een rat in de val voor gevallen. Hij zuchtte even opnieuw en keek haar aan. "En wat kan ik doen om te vertrekken..." zei hij met een lichte zucht en keek haar aan.

Liluth zat rustig neer, en ze keek dan ook nog steeds naar hem. Daarna hoorde ze dat hij begon te zuchten, en zijn vraag deed haar even grijnzen. "Simpel je kan niet meer vertrekken lieve schat." Zei Liluth dan ook tegen hem, waarna ze zich dan héél even kort uitstrekte. "Wees blij dat je alleen van mij bent, en niet van de anderen hier in het kasteel. Ze weten dat ze mijn speeltjes met rust moeten laten, aangezien ik hen goed gebruik voor alles." Zei ze dan droog tegen hem, maar dan keek ze even naar de poppen die er kapot bij lagen.

Sorax grijnsde. "Dus je bent niet zo goed als ik dacht..." mompelde hij. "De verleidingstruc...en ik viel er voor..." mompelde hij geërgerd. Hij keek naar het raam. Hij keek naar zijn tas die een paar meter van hem vandaan was. Hij grijnsde. "Je hebt een probleem..." zei hij. Hij pakte zijn tas en deed hem om zijn rug. "Het raam is nog vrij.." zei hij en rende er op af. Hij sprong er omheen en grijnsde. Hij landde netjes op zijn voeten en zakte door zijn knieën. "Ik word niemands speeltje..." mompelde hij en keek even naar het raam. Hij grijnsde en liep ondertussen verder van het huis vandaan.

Liluth keek naar hem, en ze grijnsde dan ook even breed. Ze volgde hem met haar blik, waarna ze dan merkte dat hij via het raam wegliep. Hij had enkel pech dat hij niet naar beneden kon springen, aangezien dit een kasteel is. Maargoed ze zou hem wel even de voorsprong geven, en ze stond dan gewoon op. Kalm ging ze zelf het raam uit, en doordat ze zo licht was als pop was ze ook vele sneller dan men zou verwachten. Ze rende hem dan ook achterna, en ze nam een hoge sprong waardoor ze dan op hem landde. Even snoof ze héél diep, en ze zag al enkele geesten afkomen om hem af te nemen van haar. Ze gromde even breed, waarna ze dan aan hem een mep gaf in het gezicht. Ondanks dat ze een pop was ging dat wel beter, maar hij kon zich nog wel verdedigen voordat die mep eraan kwam.

Sorax merkte dat ze hem achter na kwam. Hij vloekte even binnensmond. Hij rende verder over de muur maar merkte dat ze op hem landde. Hij zuchtte en wist zich om te draaien. Hij merkte een klap die naar hem toe kwam. Hij hield zijn arm er voor en hield het tegen. Hij greep haar bij haar kraag en zette zich af met zijn voeten. Hij makte een sierlijke boog en nu lag zij onder op. "Onderschat me niet, liefje..." zei hij en grijnsde. Hij stond op en rende verder en keek even om. Ze zou hem nooit krijgen. Niet op die manier.

Ze gromde dan ook heel even kort, en ze keek dan naar de geesten. Dan ging alles wat te snel, en ze werd opeens bij de kraag genomen. Na een tijdje voelde ze plots het dak onder haar, maar ze hoorde ook lichtjes iets breken bij haar rug. Er zat dus duidelijk een barst in de rug, en ze keek dan naar hem. Ze had zijn woorden wel gehoord, maar dan stond ze weer gewoon op. Ze rende hem achterna, en ze snoof dan ook even diep. De geesten kwamen hem ook achterna, maar die negeerde ze heel even kort. Het enige wat ze wilde was hem voor zich houden, maar dan nog had hij dan wel een groot geluk. Sommige geesten waren niet echt fijn om tegen te komen, en zolang hij in haar macht zou zijn doen die geesten niets. Dat wist ze sowieso al eeuwenlang, en na een tijdje haalde ze hem gewoon in. Ze greep hem vanachter bij de arm, en ze keek dan naar een raam in de buurt van hen. Ze trok hem mee terwijl ze dan door het raam sprong, waarna ze hem dan tegen de muur aanduwde. "Waag het nog één keer mij zo te breken, en ik breek jouw benen." Ze had zijn arm steviger vast, en ze liet hem niet los.

Sorax liep verder maar werd vastgenomen bij zijn arm. Hij keek op toen hij een raam in werd getrokken en tegen de muur werd aangedrukt. Hij wendde zijn blik af toen ze tegen hem schreeuwde. Hij keek haar aan en maakte zich los uit haar greep. Hij ging achter haar staan en maakte haar bovenkleding los. Hij bekeek haar rug. Hij slikte even. Dat zag er inderdaad niet goed uit. Hij haalde uit zijn tas wat materiaal. Hij zorgde er voor dat de scheur in haar rug weer langzamerhand dicht was en deed haar kleding weer vast maken. "Sorry..." zei hij met een zucht en ging tegen de muur aan staan. "Het was niet mijn bedoeling om jou te breken..." zei hij met een schuldbewuste stem.

Liluth keek naar hem, en ze snoof dan ook even diep. Daarna merkte ze dat hij los kwam, en ineens voelde ze haar bovenkleding losgaan. Verbaasd keek ze naar hem, en toch liet ze hem gewoon doen. Even keek ze om naar hem, en ze bewoog dan ook haar staart. Daarna keek ze even in het rond om te zien of er geen onruststokers waren, maargoed ze wist wel een paar ideetjes om hen uit de weg te gaan met haar nieuwe speeltje. Een grijns kwam even om haar lippen tevoorschijn, en ze hoorde dan de woorden van hem nadat haar kleren weer dicht waren. Ze reageerde er niet echt op, aangezien ze er geen zin in had. Even dacht ze kort na, en ze wist dat ze via het dak weer naar de zolder moest gaan. Niet dat ze dat erg vond ofzo, maargoed dan keek ze naar het raam. Ze liep er naartoe om zo weer terug te keren, hoewel ze nog heel even kort bleef staan. Ze bekeek Sorax even, maar daarna verdween ze weer naar buiten richting de zolder. Dit deed ze zonder nog een woord tegen hem te zeggen, en na een tijdje rennen was ze weer de zolder ingekropen. Ze zorgde ervoor dat het luik weer open kon, en ze nam dan haar doek om vervolgens in een kast te gaan zitten met deuren toe natuurlijk.

Sorax merkte dat ze niets zei en keek haar aan. Had hij iets verkeerds gezegd. Hij dacht even na en merkte dat ze weg ging. Hij sprong het raam het dak op en keek haar aan. Hij zag haar nog net de zolder in komen. Hij zuchtte even. Hij rende er op af en keek naar de geesten die hem zagen. Eentje vloog op hem af. "Zeg jongenman mag ik jou eens meenemen op een date..." vroeg een geest van een jonge vrouw. Hij keek haar even vreemd aan. Hij draaide zich naar de zolder. "Nee..." zei hij kil. Hij zou niet nog eens vallen voor die verleidingstruc. Hij keek naar het raam en hield zijn blik er op gericht. Niets zou hem tegen houden.

Liluth zat verborgen in de kast, en ze bleef daar dan ook zitten. Ze zucht even diep, en ze ging kort met haar hand op haar rug. Ze wist eigenlijk niet waarom hij haar breuk herstelde, maargoed ze was er wel dankbaar om geweest. Toch had ze het echter niet gedacht, maar er wakker van liggen zou ze ook niet doen. Daarna sloot ze gewoon de ogen, en ze hoorde buiten dan ook wat kabaal op het dak. Even kroop ze de kast uit, waarna ze via het raam naar buiten keek. Ze begon luid te grommen, en ze keek de geesten woest aan. "HIJ IS VAN MIJ." Riep ze dan ook woest naar hen, en daarna liep ze weer de kast in. Ze sloeg de deuren dicht, en deed het doek over haar heen.